Kalan değişmedi.

Giden değişse de.

Giden değerini kaybetmedi.

Kalan değerini yitirse de.

Senin arkanda bıraktığın bir kaç cümle sadece. O da benden sana hediye. Birde yalnızlık var, hatıralarla birlikte. Yazıyorum sürekli gelişinin şerefine, gidişinin lanetine.

Senin arkanda bıraktığın birazcık kalp ağrısı sadece. O da aşkımın büyüklüğüne. İçim acıyor sürekli kalbimin en derininde, aklımın en köşesinde.

İzin var hala, ellerimde, kelimelerimde, kısaca sevgilim; her şeyimde.

Yaz ortasında neden yağmur yağıyor biliyor musun ? Ara sıra tutamıyorum göz yaşlarımı çünkü. Bu alışılagelmiş düzene isyan edercesine ağlıyorum. Gözyaşlarımdan yağmur, hıçkırıklarımdan gök gürültüsü yapıyorum. Düş kırıklarımdan da su birikintileri oluşuyor bazen yağmuruma karışıp. Sen ondan bile kaçıyorsun. Ne zaman çiselese gözyaşlarım, sığınacak yerler arıyorsun kendine. Başka başka insanlara sığınıyorsun. Halbuki sen yağmurdan kaçmasan her şey düzelecek. O insanlar benim canımı yakıyor. Bak ağlıyorum.