" Ben senin yere düşürdüğün 10 kuruş gibiydim . O kadar değersizdim gözünde. Almaya tenezzül bile etmedin... "

Ağla Çocuk !

  Ayağı takıldığında yere düşen küçük bir çocuksun sen. Yanlış anlama lütfen. Belkide dediğin gibi seçemiyorumdur kelimelerimi. Ayağı takılıp ta yere düşen küçük,gururlu bir çocuksun sen.
  Evet, canın yandı. Asılan suratından bunu anlayabiliyorum ama ağlamamak adına tutuyorsun kendini. Küçük, gururlu bir erkek çocuğusun sen.Öğretildi ya sana bir kere 'Erkekler Ağlamaz' kuralı. Ağlamıyorsun işte.Birde yetmiyormuş gibi elinden sıkıca tutan annen sarsıyor seni. Sanki bilerek düşmüşsün, canının yanmasını sen istemişsin. Şimdi ağlamalısın. İlerde düştüğünde ağlamana izin vermeyecekler. Zorluklar karşısında tökezlediğinde bile düşmen için elinden geleni yapacak bazı insanlar. Azarlayacaklar seni, ayıplayacaklar belki. Korkmamalısın, güçlü olmalısın.
   Hayat senin hayatın. Tabiki düşeceksin çocuk ama kalkmasını bileceksin. Sadece kalkmasını bilene adam deniyor bunu bilmelisin.

.

+ Nasılsın ?

- İyi denilebilirse eğer iyiyim. Her geçen gün özlemek ne demek daha iyi anlıyorum. Savaşmak zorunda olduğum şeyler var. Yokluğun gibi. İçimde bir boşluk var, asla dolmayacağını hissettiğim. Bazı acılar dinmesede hafifliyor. Ayrılırken bana çocuk gibi davrandığımı söylemiştin. Sanırım yaşadıklarım beni olgunlaştırdı. Sen dönmeyeceksin yinede. Ayrılmak için bahaneydi zaten söylediklerin. Yokluğunla savaşmaya çalışıyorum, iyiyim ben sen nasılsın ?

Kendime Not

 
 O gitti. O yok. Gelmeyecek. Siz yoksunuz artık. Sen varsın, o var ama siz yoksunuz. Hala kabullenemiyorsun değil mi ? İçindeki cılız ışığı söndürmeye cesaretin yok. Elinden tutuşunu, nasıl omzuna yattığını düşünüyorsun ve söylediği sözleri. Siz hiçbir zaman tam anlamıyla bütün olamadınız. O seni anlamadı, sen de onu. Sakın onun hakkında kötü konuşma ! Sana sevmeyi, sevilmeyi öğretti. El sallamayı öğrenmelisin. Şimdi vakit, elveda vakti.

Ben beklerim sen gelmezsin

   Sürekli uyuyorum şu sıralar. Elimden gelen tek şey bu. Uyursam eğer bütün acılarımın dineceğini öğrendim artık.Çok bekledim seni ve biliyor musun hala bekliyorum. Beni terk ettiğinden beri gözümü saatten ayırmadım. Evet inanmıyorsun ama gerçekten öyle.O saate bakarak uyuyakalıyorum ve uyandığımda yine aynı manzara. Bugün ilk defa aynaya baktım, gözlerim kan çanağına dönmüş. Akan rimelimi hala silmedim. Ne mi düşünüyorum ? Sanki ruhum bedenimden çekiliyor gibi. Her dakika nasıl geri dönmeyişini izliyorum. Aynadaki yansımam biraz senin eserin. Beni bu şekilde görmeni istemem. Kendimi toparladım ve aynanın karşısına geçtim. Makyajımı, saçlarımı yaptım. Mutfağa doğru ilerledim ve hapları elime aldım. Uyursam bütün dertlerin dineceğine inanıyorum. Beni en son görüşünde karşına güzel çıkmak istedim. Üzülme sakın, ben yukarıdan hep seni izliyor olacağım ...

...

Elinde kahve fincanıyla dışarıya bakarak hayal kurmayı seçer çoğu insan, gerçeğini yaşamaktan korktuğu için.