Sarıyorum yaralarımı
Ve yeniden topluyorum kendimi
Fakat her allahın günü
Sanki çamurdanmışım gibi
Paramparça ediyor bu şehir beni
Hep söylerdin hayat dediğin
Uzun ince bir yol diye
Artık ben yolumuda kaybettim
Kendimi de
Düşüyorum durmadan dipsiz kuyularda
Uyansam uyansam ve haykırsam
Yalan yalan
Gördüğüm bildiğim her şey yalan
Her gece oturup odamda
Soruyorum kendime
Bu hayattan ne istiyorum diye
Ama her allahın günü
Karışıyor her şey birbirine
Dönüp duruyorum yok yere
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
KONUŞMAK SADECE SESTEN IBARET..