+ Beton yığınlarının arasına sıkışmış insanlar da arıyorum sevgiyi. Sabah kalkıyor işine gidiyor, akşam oluyor evine geliyor. Beton yığınlarının arasına sıkışmış insanlar ...
      Düşünceleri sınırlı, hayalleri sınırlı ...
   - Peki ya sen ?
   + Ben mi ?
   - Sende öylesin. Bir beton yığınının içinde yaşıyorsun. Akşam olunca orada uyuyor bütün hayallerini orada kuruyorsun.
   + Hayır benim hayallerim var. Dışarıda ise kendini hayallerimizi bozmaya adamış insanlar. Ben karantinaya alınmış bir hasta gibiyim. Eğer dışarıya çıkarsam hayallerimin devrilmesi üzerine içimdeki nefreti herkese bulaştırabilirim ...