14 Haziran 2012 Perşembe






Başına gelen en güzel şey, nasıl oluyor da birden en kötü şey olabiliyor ?
İnsanın o içinde sakladığı kalbi, göğüs kafesinin ardında adeta hapiste gibi olan, bütün kötülüklerden saklanmaya çalışan kalbi nasıl oluyor da bu kadar yara alabiliyor. Nasıl bir cinayettir bu ? Nasıl bu kadar kusursuz olabiliyor ? Dokunmadan acı çektirerek, işkence yaparak öldürebiliyor bazı insanlar. Arkasında hiç delil bırakmadan koşarak uzaklaşıyor. Kalp ölünce, sevmeyi de unutuyor. Kalp unutur da sevmeyi, beden çıkaramaz ki aklından katili. Ölüler konuşmaz, sevemez, hissedemez. Ben hissediyorum her acı çekerek çırpınışımda seni, içimde bir yerlerde her bir zerreni ...


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

KONUŞMAK SADECE SESTEN IBARET..