Büyümek çok tuhaf. Yaşın küçükken ceplerine doldurduğun onlarca hayalin oluyor. Çıkarıp cebinden bakıyorsun hepsine teker teker, hepsi ileriye dönük...
Büyüyorsun sonra bi gün. Tekrar çıkarıyorsun cebine sakladığın hayallerini. Umutların kalmamış oluyor. Tükeniyorsun yavaş yavaş. Senden geriye bir şey kalmıyor hayallerin olmayınca. Bir bakıyorsun hırkanın koluna silmişsin bütün hayallerini. Geceleri yastığına yağan yağmurda akıntıya kapılmış hepsi. İşte böyle büyüyorsun. Tükeneceğin günü bekleyerek...
Ben bu akşam mumlarımı üfleyeceğim, o güne biraz daha yaklaşıp.