15 Nisan 2013 Pazartesi

Sıradan Olmayan.


  Sara mutsuzdu. İkilemler arasına sıkışıp kalmıştı. Canı yanıyordu. Bir kuş olmayı dilerdi, tam şu an. Kanat çırpıp endişelerinden uzaklaşmak isterdi. Uzağa, biraz daha uzağa ve dahada... Sonra kaybolurdu gözden. Korkup kaçtığı şeyler bulamazdı onu. Özgür olamazdı, kaçamazdı düşüncelerinden. Kendini korumak için kaçardı yalnızca. Kuşlar özgürler. Onları özgür kılan şey kanatları değil hayır. Onları özgür kılan şey düşünememeleri. İnsanın en büyük tutsaklığı düşünceleridir çünkü. Sara yanaklarının sıcaklığını hissetti birden. Aldırış etmedi önce. Tuzlu bir tat alıyordu dili. Elini zor bela kaldırdı yaşlarını sildi. O an sadece anılarını siliyor olmayı dilerdi. Kanatlarını siper etti göğsüne, kalbini korumayı çalışırcasına.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

KONUŞMAK SADECE SESTEN IBARET..